Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Ρόδινο παραπέτασμα



Ο ήχος των βημάτων της που τον πιάνεις με την κόγχη του ματιού σου καθώς καπνίζεις κοιτώντας το ταβάνι και παρατηρείς τους γαλάζιους σου καπνούς - ναι δικοί σου είναι έστω και για λίγο -

Το βλέμμα της που σκάβει στα μεταλλεία της καρδιάς σου.

Η φωνή της, που λευτερώνει την γήινη ομορφιά και σε κάνει να νιώθεις πως κατά ‘δω θα πνεύσει μια αιωνιότητα.

Το χαμόγελό της που κάνει τον χρόνο ν’ αλλάζει κοίτη και σ΄ άλλα νοήματα σ’ οδηγεί…

Όλα αυτά αρκούν και περισσεύουν για να γράψεις την ιστορία του κόσμου από την αρχή.

Γιατί κι ο έρως μια θαυματουργία είναι…

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

Αεροβάτες

Γυρίσαμε απ' τον πόλεμο και βρήκαμε πόλεμο.

Χαράξαμε ονόματα σε δέντρα που έπεσαν.

Μας λιθοβόλησαν αυτοί που μας επευφημούσαν.

Μας λιθοβόλησαν κι επευφημούσαν…

Μπαρούτι στα όνειρά μας.

Δεν αντέχεται η στεριά.

Να λύσουμε τους κάβους ν’ ανοιχτούμε στη θάλασσα.

Να βρούμε μια ερημιά να χτίσουμε με πέτρα, φωτιά και σίδερο

Τον δικό μας παράδεισο.

Το τελευταίο ταξίδι μοιάζει πάντα με το πρώτο.

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007

Αγαπημένοι προορισμοί

zoe ευχαριστώ για την πρόσκληση...

1. Δρακόλιμνη, στην κορυφή ενός πέτρινου όγκου στο Ζαγόρι. Τα σύννεφα καθρεφτίζονται στην επιφάνεια της λίμνης. Ο ήλιος δύει πίσω από τα βουνά. Νιώθεις χαρά και μελαγχολία σε τόσο ίσες δόσεις που στο τέλος μένει μόνο η αλήθεια.



2. Έρημος της Ατακάμα στα βόρεια σύνορα της Χιλής με το Περού. 31η Μαρτίου χαράματα. Η μοναδική νύχτα του έτους που βρέχει στην έρημο. Η ίδια κάθε χρόνο. Το πρωί ολόκληρη η περιοχή είναι σπαρμένη με μικροσκοπικά κόκκινα λουλούδια. Τα ρόδα της Ατακάμα. Ως το μεσημέρι ο ήλιος τα έχει απανθρακώσει… Η φύση για λίγες ώρες θριαμβεύει…



3. Βερολίνο. Checkpoint Charlie. Να βρίσκεσαι με ένα μόνο βήμα από το Ανατολικό στο Δυτικό Βερολίνο και να έρχονται στη σκέψη σου αυτοί που για τόσα χρόνια έμειναν χωρισμένοι ή έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να σμίξουν. Γιατί συχνά ένας τοίχος δεν μπορεί να χωρίσει τους ανθρώπους.




4. Ανδρίτσαινα. Ορεινό χωριό της Πελοποννήσου σε υψόμετρο 850 μέτρων. Απόγευμα Ιουλίου, στην πλατεία του χωριού με ελληνικό καφέ, γλυκό του κουταλιού, παγωμένο νερό και τσιγάρο. Ο πλάτανος μου χαρίζει τη σκιά του όπως έκανε χρόνια τώρα στους προγόνους μου με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο. Γιατί εκεί ξεκίνησαν όλα…



5. Επίδαυρος στο αρχαίο θέατρο, σούρουπο. Οι ηθοποιοί εμφανίζονται μέσα από το δάσος και φτάνουν με αργά βήματα στη σκηνή. Για δύο ώρες παρελθόν και παρόν θα γίνουν ένα. Η ακουστική στον χώρο είναι εκπληκτική. Συμβάλλουν σ’ αυτό κάποιοι κορυδαλλοί που ακούγονται από μακριά να καλούν τους θεούς της αρχαιότητας.




Ποιοι είναι άραγε οι αγαπημένοι προορισμοί του Ι.Π.Πότη και ποιοι της avanifish και της 3 parties a day?

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007

Αιωνόβιο εικοσιτετράωρο


Άπαξ και υπήρξε μία φορά, υπάρχει για πάντα.

Πριν έρθει φαντάζει κοινό για όλους, ακόμα το λένε μοίρα.

Κι όταν έρθει, διαμερίζεται σε εκατομμύρια κομμάτια, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους …

Κι ο καθένας ζει το δικό του ξεχωριστό.

Σαλπάρει πάνω στην δική του ψηφίδα.

Κι αποζητά τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας που του αναλογούν.

Κι αν δεν τα βρει, θλίψη δεν θα νιώσει.

Μόνο ικανοποίηση που έβαλε την δική του ψηφίδα να ταξιδέψει και να πάρει τελικά τη θέση της στο παγκόσμιο μωσαϊκό του γίγνεσθαι.

Και αργά τη νύχτα θα ονειρευτεί το επόμενο ταξίδι .


Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Τρίτη 19 Ιουνίου 2007

Περί ανέμων

Απ’ όλους τους ανέμους που γνωρίζεις καπετάνιο - τον μαίστρο, την τραμουντάνα , τον σιρόκο ή την όστρια - δεν προτιμάς αυτόν που κάνει την πλεύση εύκολη.

Προτιμάς αυτόν που πήρε τα μαλλιά της δεξιά καθώς την κοίταγες από την γέφυρα του πλοίου και σου αποκάλυψε μεμιάς το πρόσωπό της.

Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε φουρτούνες.

Πως αλλιώς, αφού αυτό λέει το ένστικτό σου.

Και ξέρεις καλά πως στις φουρτούνες που βρέθηκες ήταν το μόνο που σε βοήθησε. Μήτε οι πυξίδες, μήτε τ΄άστρα κι οι αστρολάβοι.

Μοναχά το ένστικτο.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2007

Saudade


Saudade δεν είναι μόνο νοσταλγία. Είναι η λέξη με τις χίλιες έννοιες. Η λέξη που ποιητές και συγγραφείς θα πλήρωναν να την αγοράσουν και να την εντάξουν στο οπλοστάσιό τους.

Γεννήθηκε στην Πορτογαλία, τη χώρα των θαλασσοπόρων και εξερευνητών, από αυτούς που έμεναν πίσω και αναπολούσαν τα χρόνια που ήταν μαζί με τους αγαπημένους τους γνωρίζοντας ότι δεν θα τους αντάμωναν ξανά.


Είναι η γλυκόπικρη ανάμνηση για τα χαμένα παιδικά χρόνια, όνειρα που εξανεμίστηκαν, δρόμους που χάθηκαν, φιλιά που δόθηκαν κι άλλα που δεν.


Γιατί ο χρόνος κυλάει με μια παράδοξη σχετικότητα, κάποιες φορές κυκλικά και κάποιες φορές αμείλικτα μονόδρομα.


Αυτό το ταξίδι χωρίς επιστροφή προκαλεί το συναίσθημα που οι Πορτογάλοι καλούν Saudade, και οι κάτοικοι της Γαλικίας morrina.


Η λέξη που περιμένει καρτερικά να μεταφραστεί στις υπόλοιπες γλώσσες και να περιγράψει ένα τόσο δυνατό συναίσθημα χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο της ανθρώπινης φύσης.


Saudade, γιατί einmal ist keinmal.