Overhead the albatross
Hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
An echo of a distant time
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine.
Αντίο Richard Wright...
Παρασκευή, οχτώ το πρωί στην εθνική Αθηνών-Λαμίας.
Ο καιρός καταπληκτικός, αληθινή Άνοιξη.
Ένα αναρχικό σύνθημα στον τοίχο σε επαναφέρει στην τάξη:
"Καλημέρα και γρήγορα στην δουλειά".
Συμβιβάζεσαι με την σκέψη αυτή, την ίδια στιγμή που παραπάνω από τα μισά εγκεφαλικά σου κύτταρα, ατίθασα ακόμα, προσπαθούν να σε πείσουν να αλλάξεις ρότα.
"Αποφασίζεις" ότι θα πας και ελπίζεις να είναι ίδιος ο καιρός και αύριο.
Χαζεύεις τον κόσμο που έχει κολλήσει στην κίνηση.
Όλοι πάνω σε δύο ή τέσσερις ρόδες.
Νιώθεις την βεβαιότητα πως όλοι σκέφτονται αυτή την στιγμή όπως εσύ.
Το διαβάζεις στο βλέμμα τους. Παλεύουν κι αυτοί να τιθασεύσουν τα παιδικά τους εγκεφαλοκύτταρα.
Στο ραδιόφωνο έχει ειδήσεις. "...Σύμφωνα με πόρισμα του Αμερικανικού Πενταγώνου, ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία σχέση με την Αλ-Κάιντα."
Η αλήθεια έλαμψε. Λίγο καθυστερημένα, αλλά η μονοκρατορία έβγαλε το πόρισμα.
Οι ειδήσεις τελειώνουν. Παραμένεις "ακινητοποιημένος στην κίνηση". Μουσική.
In the year 2525
If man is still alive,
If woman can survive, they may find.
In the year 3535
Ain't gonna need to tell the truth, tell no lies.
Everything you think, do and say, is in the pill you took today...
Καλημέρα και γρήγορα στην δουλειά.
Έγιναν πόλεμοι παντού. Κανείς δεν ξέχασε και δεν θυμάται.
Παπάδες, δικαστές και χωροφύλακες οι δεσμώτες της ζωής μας.
Θα πνιγούν όπως πνίγονται όσοι δεν ξέρουν τη θάλασσα.
Μια τουλίπα στο Ρότερνταμ και μια πεταλούδα στην Ρόδο.
Παπάδες, δικαστές και χωροφύλακες…
Του κόσμου η ασχήμια πολεμά τον κόσμο.
Εμείς υπήρχαμε εκεί πριν απ’ αυτούς.
Πριν απ’ τα σύνορα, τις δίκες, τους σταυρούς τους.
Η ηρεμία της φύσης θα δώσει την θέση της στην ερημία του κόσμου.
Ή θα εκδικηθεί.
Κάθεται δίπλα στη φωτιά και φτιάχνει λουλούδια από χαρτί εφημερίδας.
Κάθε φύλλο κι ένα καινούριο λουλούδι.
Με άλλο σχήμα και μορφή. Χάρτινα ρόδα.
Για να στολίσουν το ψάθινο καπέλο της.
Η ομορφιά της δημιουργίας από το τίποτα.
Ον εκ του μη όντος.
Η τέχνη της αταξίας.
Ξυπνούν αρχέγονα ειδωλολατρικά ένστικτα.
Τότε που σμιλεύαμε τοτέμ κατ' εικόνα μας κι ύστερα τα λατρεύαμε κυριευμένοι από την αδυναμία να δεχτούμε ότι είμαστε εμείς τα τοτέμ αυτά.
Έτσι ήταν πάντα.
Ο άνθρωπος πρώτα ζωγράφισε και μετά μίλησε.
