Overhead the albatross
Hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
An echo of a distant time
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine.
Αντίο Richard Wright...
Παρασκευή, οχτώ το πρωί στην εθνική Αθηνών-Λαμίας.
Ο καιρός καταπληκτικός, αληθινή Άνοιξη.
Ένα αναρχικό σύνθημα στον τοίχο σε επαναφέρει στην τάξη:
"Καλημέρα και γρήγορα στην δουλειά".
Συμβιβάζεσαι με την σκέψη αυτή, την ίδια στιγμή που παραπάνω από τα μισά εγκεφαλικά σου κύτταρα, ατίθασα ακόμα, προσπαθούν να σε πείσουν να αλλάξεις ρότα.
"Αποφασίζεις" ότι θα πας και ελπίζεις να είναι ίδιος ο καιρός και αύριο.
Χαζεύεις τον κόσμο που έχει κολλήσει στην κίνηση.
Όλοι πάνω σε δύο ή τέσσερις ρόδες.
Νιώθεις την βεβαιότητα πως όλοι σκέφτονται αυτή την στιγμή όπως εσύ.
Το διαβάζεις στο βλέμμα τους. Παλεύουν κι αυτοί να τιθασεύσουν τα παιδικά τους εγκεφαλοκύτταρα.
Στο ραδιόφωνο έχει ειδήσεις. "...Σύμφωνα με πόρισμα του Αμερικανικού Πενταγώνου, ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία σχέση με την Αλ-Κάιντα."
Η αλήθεια έλαμψε. Λίγο καθυστερημένα, αλλά η μονοκρατορία έβγαλε το πόρισμα.
Οι ειδήσεις τελειώνουν. Παραμένεις "ακινητοποιημένος στην κίνηση". Μουσική.
In the year 2525
If man is still alive,
If woman can survive, they may find.
In the year 3535
Ain't gonna need to tell the truth, tell no lies.
Everything you think, do and say, is in the pill you took today...
Καλημέρα και γρήγορα στην δουλειά.
Έγιναν πόλεμοι παντού. Κανείς δεν ξέχασε και δεν θυμάται.
Παπάδες, δικαστές και χωροφύλακες οι δεσμώτες της ζωής μας.
Θα πνιγούν όπως πνίγονται όσοι δεν ξέρουν τη θάλασσα.
Μια τουλίπα στο Ρότερνταμ και μια πεταλούδα στην Ρόδο.
Παπάδες, δικαστές και χωροφύλακες…
Του κόσμου η ασχήμια πολεμά τον κόσμο.
Εμείς υπήρχαμε εκεί πριν απ’ αυτούς.
Πριν απ’ τα σύνορα, τις δίκες, τους σταυρούς τους.
Η ηρεμία της φύσης θα δώσει την θέση της στην ερημία του κόσμου.
Ή θα εκδικηθεί.
Κάθεται δίπλα στη φωτιά και φτιάχνει λουλούδια από χαρτί εφημερίδας.
Κάθε φύλλο κι ένα καινούριο λουλούδι.
Με άλλο σχήμα και μορφή. Χάρτινα ρόδα.
Για να στολίσουν το ψάθινο καπέλο της.
Η ομορφιά της δημιουργίας από το τίποτα.
Ον εκ του μη όντος.
Η τέχνη της αταξίας.
Ξυπνούν αρχέγονα ειδωλολατρικά ένστικτα.
Τότε που σμιλεύαμε τοτέμ κατ' εικόνα μας κι ύστερα τα λατρεύαμε κυριευμένοι από την αδυναμία να δεχτούμε ότι είμαστε εμείς τα τοτέμ αυτά.
Έτσι ήταν πάντα.
Ο άνθρωπος πρώτα ζωγράφισε και μετά μίλησε.
Ο ήχος των βημάτων της που τον πιάνεις με την κόγχη του ματιού σου καθώς καπνίζεις κοιτώντας το ταβάνι και παρατηρείς τους γαλάζιους σου καπνούς - ναι δικοί σου είναι έστω και για λίγο -
Το βλέμμα της που σκάβει στα μεταλλεία της καρδιάς σου.
Η φωνή της, που λευτερώνει την γήινη ομορφιά και σε κάνει να νιώθεις πως κατά ‘δω θα πνεύσει μια αιωνιότητα.
Το χαμόγελό της που κάνει τον χρόνο ν’ αλλάζει κοίτη και σ΄ άλλα νοήματα σ’ οδηγεί…
Όλα αυτά αρκούν και περισσεύουν για να γράψεις την ιστορία του κόσμου από την αρχή.
Γιατί κι ο έρως μια θαυματουργία είναι…
Γυρίσαμε απ' τον πόλεμο και βρήκαμε πόλεμο.
Χαράξαμε ονόματα σε δέντρα που έπεσαν.
Μας λιθοβόλησαν αυτοί που μας επευφημούσαν.
Μας λιθοβόλησαν κι επευφημούσαν…
Μπαρούτι στα όνειρά μας.
Δεν αντέχεται η στεριά.
Να λύσουμε τους κάβους ν’ ανοιχτούμε στη θάλασσα.
Να βρούμε μια ερημιά να χτίσουμε με πέτρα, φωτιά και σίδερο
Τον δικό μας παράδεισο.
Το τελευταίο ταξίδι μοιάζει πάντα με το πρώτο.
zoe ευχαριστώ για την πρόσκληση...
1. Δρακόλιμνη, στην κορυφή ενός πέτρινου όγκου στο Ζαγόρι. Τα σύννεφα καθρεφτίζονται στην επιφάνεια της λίμνης. Ο ήλιος δύει πίσω από τα βουνά. Νιώθεις χαρά και μελαγχολία σε τόσο ίσες δόσεις που στο τέλος μένει μόνο η αλήθεια.
2. Έρημος της Ατακάμα στα βόρεια σύνορα της Χιλής με το Περού. 31η Μαρτίου χαράματα. Η μοναδική νύχτα του έτους που βρέχει στην έρημο. Η ίδια κάθε χρόνο. Το πρωί ολόκληρη η περιοχή είναι σπαρμένη με μικροσκοπικά κόκκινα λουλούδια. Τα ρόδα της Ατακάμα. Ως το μεσημέρι ο ήλιος τα έχει απανθρακώσει… Η φύση για λίγες ώρες θριαμβεύει…
3. Βερολίνο. Checkpoint Charlie. Να βρίσκεσαι με ένα μόνο βήμα από το Ανατολικό στο Δυτικό Βερολίνο και να έρχονται στη σκέψη σου αυτοί που για τόσα χρόνια έμειναν χωρισμένοι ή έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να σμίξουν. Γιατί συχνά ένας τοίχος δεν μπορεί να χωρίσει τους ανθρώπους.
4. Ανδρίτσαινα. Ορεινό χωριό της Πελοποννήσου σε υψόμετρο 850 μέτρων. Απόγευμα Ιουλίου, στην πλατεία του χωριού με ελληνικό καφέ, γλυκό του κουταλιού, παγωμένο νερό και τσιγάρο. Ο πλάτανος μου χαρίζει τη σκιά του όπως έκανε χρόνια τώρα στους προγόνους μου με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο. Γιατί εκεί ξεκίνησαν όλα… 
5. Επίδαυρος στο αρχαίο θέατρο, σούρουπο. Οι ηθοποιοί εμφανίζονται μέσα από το δάσος και φτάνουν με αργά βήματα στη σκηνή. Για δύο ώρες παρελθόν και παρόν θα γίνουν ένα. Η ακουστική στον χώρο είναι εκπληκτική. Συμβάλλουν σ’ αυτό κάποιοι κορυδαλλοί που ακούγονται από μακριά να καλούν τους θεούς της αρχαιότητας. 
Ποιοι είναι άραγε οι αγαπημένοι προορισμοί του Ι.Π.Πότη και ποιοι της avanifish και της 3 parties a day?
Άπαξ και υπήρξε μία φορά, υπάρχει για πάντα.
Πριν έρθει φαντάζει κοινό για όλους, ακόμα το λένε μοίρα.
Κι όταν έρθει, διαμερίζεται σε εκατομμύρια κομμάτια, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους …
Κι ο καθένας ζει το δικό του ξεχωριστό.
Σαλπάρει πάνω στην δική του ψηφίδα.
Κι αποζητά τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας που του αναλογούν.
Κι αν δεν τα βρει, θλίψη δεν θα νιώσει.
Μόνο ικανοποίηση που έβαλε την δική του ψηφίδα να ταξιδέψει και να πάρει τελικά τη θέση της στο παγκόσμιο μωσαϊκό του γίγνεσθαι.
Και αργά τη νύχτα θα ονειρευτεί το επόμενο ταξίδι .
Απ’ όλους τους ανέμους που γνωρίζεις καπετάνιο - τον μαίστρο, την τραμουντάνα , τον σιρόκο ή την όστρια - δεν προτιμάς αυτόν που κάνει την πλεύση εύκολη.
Προτιμάς αυτόν που πήρε τα μαλλιά της δεξιά καθώς την κοίταγες από την γέφυρα του πλοίου και σου αποκάλυψε μεμιάς το πρόσωπό της.
Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε φουρτούνες.
Πως αλλιώς, αφού αυτό λέει το ένστικτό σου.
Και ξέρεις καλά πως στις φουρτούνες που βρέθηκες ήταν το μόνο που σε βοήθησε. Μήτε οι πυξίδες, μήτε τ΄άστρα κι οι αστρολάβοι.
Μοναχά το ένστικτο.
